داستان این باغ ها از ذوق و علاقه یک زن شروع شد. جینی بوچارت برای حیات خلوت خود که در گذشته یک معدن سنگ آهک بود رویای یک باغ زیبا را در سر داشت که بتواند به عنوان میراثی برای خانواده اش و نسل آینده باقی بماند. رابرت پیم بوچارت (1943-1856) در سال 1888 اقدام به ساخت سیمان پورتلند در نزدیکی محل تولدش اوو ساند (Owen Sound) درانتاریوی کانادا کرد. او و همسرش جینی بوچارت (1950-1866) به دلیل نیاز به سنگ آهک غنی شده برای تولید سیمان به سواحل غربی کانادا رفتند. در سال 1904، آن ها خانه خود را به نزدیکی معدن در Tod Inlet در پایه شبه جزیره سان ایچ (Saanich) جزیره ویکتوریا انتقال دادند. در سال 1907، ایسابورو کیشیدا (Isaburo Kishida) طراح باغ 65 ساله به درخواست پسرش برای احداث باغ چای در پارک Esquimalt Gorge از یوکوهاما به ویکتوریا آمد. این باغ به شدت مورد محبوبیت مردم قرار گرفت و به مکانی دیدنی تبدیل شد. چند تن از شهروندان برجسته که در میان آن ها جینی بوچارت نیز حضور داشت ساخت باغ های ژاپنی برای املاکشان را به کیشیدا سفارش دادند. او در سال 1912 به ژاپن بازگشت. در سال 1909 زمانی که معدن سنگ آهک ضعیف شد، جینی تصمیم گرفت که محوطه معدن را به باغ تبدیل کند که در سال 1921 تکمیل شد. آن ها خانه شان را Benvenuto نامیدند و اقدام به جذب بازدیدکننده برای باغ هایشان کردند. در سال 1926 آن ها زمین های تنیس خود را به یک باغ ایتالیایی تبدیل کردند و همچنین در سال 1929 آشپزخانه شان را به باغ سبزیجات با باغ وسیع گل های رز به طراحی بوتلر استورتونت (Butler Sturtevant) تغییر دادند. ساموئل ماکلر که مشاور باغ های بوچارت بود زیباشناسی هنرهای انگلیسی و سیر صنایع دستی را در این باغ ها منعکس کرد. در سال 1939 بوچارت بیست و یکم جولای باغ ها را به نوه شان یان روس به مناسبت تولد بیست و یک سالگیش اهدا کرد. روس به اجرا و ترویج باغ ها تا زمان مرگ خود در سن 58 سالگی ادامه داد.